Po zakończeniu II wojny światowej działacze i sportowcy klubu RKS "Walcownia" (założonego w 1921 roku), w Dziedzicach, wznowili jego działalność. Zmieniono nazwę klubu na RKS "Stal" Czechowice. Działały sekcje piłki nożnej, hokeja na lodzie, tenisa stołowego, szachowa, gier sportowych oraz motorowa. W 1949 roku podjęto próbę utworzenia sekcji bokserskiej, ale ze względu na brak sprzętu sportowego i środków finansowych - nie udało się.

19 stycznia 1950 roku walne zgromadzenie klubu powołało do życia sekcję bokserską, a formalne zatwierdzenia jej działalności nastąpiło 27 marca tegoż roku. Szefem sekcji został Władysław Fortuna. Inni działacze sekcji bokserskiej RKS "Stal" Czechowice, w okresie jej tworzenia to: Władysław Mańdok, Franciszek Wróbel, Jan Sznapka, Franciszek Paliczka, Piotr Zamorski, Bogusław Szostak, Łabno, Pająk, Malchar, etc.

Pierwsze trudności nowo powołanej sekcji związane były z brakiem pomieszczeń treningowych, sali widowiskowej, zaplecza socjalnego i sprzętu. Siłę dawał zapał i możliwości sprawdzenia się w dość wymagającej dziedzinie sportu, jaką był boks. Do klubu przychodziła młodzież szkół czechowickich, dziedzickich i bielskich.

Wśród pierwszych bokserów czechowckiego klubu znaleźli się: Eugeniusz Antonik, Włodzimierz i Zbigniew Bodzek, Stanisław Borgosz, Stanisław Folek, Stanisław Fluder, Marian Goryl, Bronisław Jabłoński, Henryk Kos, Mirosław i Zbigniew Mulec, Jerzy Rębisz, Mieczysław Świerczyna, Józef Wesołowski, Eryk Neuberg, Józef Szczotka, Knaupek, Wrębski, Urbańczyk i Podeszwa. Trenerem został Stolarczyk.

Treningi odbywały się na sali w świetlicy działającej przy Walcowni Metali "Dziedzice". Mecze rozgrywano w Domu Kobiet Katolickich (później siedziba czechowickiego hufca ZHP).

Pierwsze bokserskie walki (pokazowe) zorganizowano w sierpniu 1951 roku, z okazji 30. rocznicy działalności klubu RKS "Stal" Czechowice. W walkach wzięli udział pięściarze z czechowickiego klubu oraz bokserzy z "Gwardii" Bielsko. Walki zorganizowano na wolnym powietrzu, ring ustawiono na płycie boiska piłkarskiego, które znajdowało się przy ulicy Słowackiego (dziś teren, gdzie stoi Kaufland, i znajdują się zakłady przemysłowe).

Walki wzbudziły ogromne zainteresowanie kibiców i mieszkańców Czechowic, więc jesienią 1951 roku sekcję bokserską zgłoszono do rozgrywek mistrzowskich na szczeblu powiatowym.

Pierwszy skład osobowy drużyny bokserskiej, z 1951 roku, to:

• waga musza - Bronisław Jabłoński,
• waga kogucia - Zbigniew Mulec,
• waga piórkowa - Leszek Folek,
• waga lekka - Eryk Neuberg,
• waga lekkopółśrednia - Jerzy Rębisz,
• waga lekkośrednia- Stanisław Borgosz,
• waga półśrednia - Zbigniew Bodzek,
• waga średnia - Józef Wesołowski,
• waga półciężka - Mieczysław Świerczyna / Fuchs,
• waga ciężka - Józef Szczotka/ Urbańczyk.

Do końca roku rozegrano 2 mecze w ramach rozgrywek i 3 mecze towarzyskie. Sekcja bokserska zakończyła swój pierwszy sezon walk na 2. miejscu, ustępując tylko "Budowlanym" Mysłowice.

W 1952 roku sekcja została wzmocniona zawodnikami z bielskich klubów - Józefem Sokołowskim i Koniorem oraz zawodnikiem z Chorzowa - Józefem Piertoniem. Nowym trenerem został Puzoń, z Bielska.

W 1953 roku bokserzy z Czechowic walczą w klasie "A" . Na Mistrzostwach Śląska tytuły mistrzowskie zdobywają Józef Sokołowski i Józef Pietroń. Obaj walczą o mistrzostwo Polski, ale przegrywają swe walki. Sokołowski przegrywa z Moćką, Pietroń z Węgrzyniakiem, który zostanie później Mistrzem Polski i Mistrzem Europy.

RKS "Stal" Czechowice przystępuje do rywalizacji w cyklu "Turniej Miast", wygrywając z Częstochową 14:6, ale w następnym etapie przegrywa z Krakowem i odpada z dalszych rozgrywek.

Z kolei w 1954 roku sekcję bokserską "Stali" wzmocnili nowi bokserzy: Leszek Dyczek, Witold Adamczyk i Marian Toboła z Mysłowic, Adam Biłko z Żywca oraz Józef Kempa z klubu OWKS Kraków. Klub zdobył awans do ligi wojewódzkiej.

Sekcja bokserska przeniosła się do sali sportowej dawnego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół", znajdującej się przy dziedzickim targowisku. Sala, świeżo po remoncie, służyła do treningów. Ring zainstalowano w świetlicy Walcowni Metali "Dziedzice". Przy budynku "Sokoła" wybudowano (w czynie społecznym) ring na wolnym powietrzu. Od 1955 roku walki bokserskie odbywały się w czechowickim "Domu Robotniczym", w dawnej sali kinowej.

Pierwszy sezon w lidze wojewódzkiej bokserzy z Czechowic ukończyli na 5. miejscu. W 1955 roku, swym drugim sezonie ligi wojewódzkiej, RKS "Stal "Czechowice zdobyła mistrzostwo ligi wojewódziej i dostała możliwość dalszych walk o wejście do II ligi państwowej. Awansu jednak nie uzyskała.

Pod koniec sezonu, w 1955 roku, nastąpiło połączenie sekcji bokserskiej "Stali" Czechowice z sekcją bokserską BKS Biała. Treningi odbywały się na zmianę w Czechowicach lub Bielsku-Białej.

Do drużyny dokooptowano nowych pięściarzy: Czesława Caputę, Zbigniewa Obruśnika, Józefa Gąsowskiego, Michała Walusia, Edwarda Waleczeka, Alfonsa Elka, Jana Baruta, Edwarda Szydłowskiego, Zmarzlika, etc.

Od 1956 roku cała sekcja trenowała tylko w Czechowicach, a nowym trenerem został Franciszek Mleczko, pod którego "dowództwem" sekcja bokserska w latach 1956 - 1957 zdobyła ponownie tytuł Mistrza Śląska oraz awans do II ligi państwowej (27 styczeń 1957). W drodze do awansu pokonali: "Ślężę" Wrocław, "Polonię" Świdnica i "Włókniarza" Nowa Sól. Bohaterami walk bokserskich byli: Józef Kempa, Józef Sokołowski i Jan Barut.

Podczas indywidualnych mistrzostw Śląska seniorów, pięściarze z Czechowic zdobyli jeden tytuł mistrzowski (Józef Hebda - waga lekka) i trzy wicemistrzowskie (Eugeniusz Olearczyk - waga kogucia; Edward Małczęć - waga lekkopółśrednia; Witold Adamczyk - waga lekkośrednia). Sekcją bokserską kierowali wówczas Władysław Mańdok i Stanisałw Goryłko.

Sekcji bokserskiej nie udało się utrzymać w II lidze państwowej i po pierwszym sezonie "Stal" Czechowice została zdegradowana. W 1958 roku klub znowu walczył w lidze międzywojewódzkiej, ale nie udało mu się zdobyć awansu.

Sekcja bokserska zaczęła mieć kłopoty finansowe, organizacyjne, spadło także zainteresowanie tą dyscypliną wśród kibiców. Sala bokserska w "Domu Robotniczym" została zamknięta dla publiczności ze względu na zły stan budynku. 1 października 1959 roku sekcję bokserską przejęło Zrzeszenie "Start" z Bielska-Białej. Sekcja bokserska prosperowała dość dobrze i miała jeszcze potencjał na awans do II ligi państwowej. Została przeniesiona do Bielska-Białej. Mecze odbywały się w sali BBTS Bielsko-Biała.

Nowy właściciel wynajmował dla bokserów pomieszczenia w hotelu "Pod Czarnym Orłem" lub w kawiarni "Mimoza" w Bielsku-Białej, Rozrzutność dość szybko doprowadziła sekcję do upadku. Odeszło z niej wielu działaczy i sportowców z Czechowic.

W 1961 roku sekcja bokserska zaniechała swej działalności, co spowodowało ostatecznie jej rozwiązanie. Część zawodników zawiesiło swą sportową karierę, część przeszła do innych klubów - w Bielsku-Białej, Rybniku, Wodzisławiu Śląskim, Jastrzębiu Zdroju, etc.

Zostały tylko wspomnienia i trochę pamiątek...

Najlepszy bokser "Stali" Czechowice - Józef Kempa

Urodził się w Chorzowie 18 marca 1931 roku. Karierę sportową rozpoczął w wieku 15 lat. Wtedy to pierwszy raz ubrał rękawice bokserskie. W krótkim czasie stał się czołowym pięściarzem Śląska oraz kraju. Stoczył 397 walk, z czego 12 zremisował i 55 przegrał.

Na początku swej sportowej kariery reprezentował "Stal" Bytom", w wadze muszej. W 1947 roku został mistrzem Śląska juniorów.W latach 1950-57 dwukrotnie zdobył mistrzostwo Śląska, w wagach lekkiej i półśredniej. Zakwalifikował się do kadry narodowej.

W 1951 roku wziął udział w turnieju bokserskim z okazji Światowego Festiwalu Młodzieży w Berlinie. W półfinale przegrał walkę z węgierskim bokserem Budaiem, sędziowskim werdyktem 2:1 dla Węgra. Publiczność wygwizdała sędziów, uznając wyższość Polaka. Wywalczył ostatecznie brązowy medal, wygrywając z zawodnikiem gospodarzy, Demke.

W latach 1952-53 zdobył dwukrotnie tytuł mistrza okręgu krakowskiego (w Krakowie odbywał służbę wojskową), a w 1953 roku zdobył tytuł wicemistrza Wojska Polskiego, przegrywając w finale z Katą, reprezentującym Marynarkę Wojenną. Od 1953 roku w "Stali" Czechowice.

W latach 1954-1958 walczył czterokrotnie z Tadeuszem Walaskiem (późniejszym wicemistrzem olimpijskim w Rzymie, w 1960 roku), odnosząc trzy zwycięstwa. Nigdy nie miał pretensji o wyjazd na Igrzyska Olimpijskie do Rzymu. Zawsze uważał Tadeusza Walaska za równorzędnego partnera. Jednak trudno mu się było pogodzić z decyzją władz Polskiego Związku Bokserskiego w Warszawie.

Po likwidacji "Stali" Czechowice walczył w "Górniku " Radlin. Karierę zawodniczą zakończył w 1965 roku. Zamieszkał w Czechowicach-Dziedzicach i pracował do emerytury w Walcowni Metali "Dziedzice".